Curumo and Aiwendil

Third illustration for Isengard. Ninth chapter.

Again my poor translation of the fragment, to give the general meaning (there was not such a scene with a snake jumping out of Curumo's bag, I invented it only on a drawing purpouses).

To be honest, Aiwendil was not an ideal companion for Curumo.
‘Curmo!’
‘What now?’, asked Curumo without too much enthusiasm in his voice, didn’t even raising his eyes from the book he was reading; it was a genuine invention indeed.
‘Look what I’ve found!’
Curumo looked. And he jumped up instantly from the rock he was sitting at, in panic.
‘For Valar’s sake! Take this limbless amphibian from me!’
‘How could you?’, said Aiwendil, clearly offended. ‘That’s a snake. Very nice’.
‘A poisonus one, I presume?’, said Curumo, giving the snake a very nasty look.
‘No, not this one.’
‘This one? What is the meaning of this?’, asked Curumo anxiously.’It doesn’t matter though. I don’t want any snakes near me. Get rid of it, now!’
‘But Curumo—‘
‘If you want to acompany me, leave this snake. Do I make myself clear?’
He took his book and put it into his bag. He collected his things, including his wand and shot the second Istari meaningful look. Aiwendil looked completely devastated. The snake didn’t.
‘What are you waiting for?’, asked Curumo. ’Say goodbye to your friend. Look around. It’s green and nice-- and green.’
‘Yes, yes’, murmurred Aiwendil, looking at the snake with sadness.
‘I will wait for you near the path. I don’t want to disturb yours farewell--‘

Delikatnie mówiąc, Aiwendil nie był najlepszym kompanem dla Curumo.
– Curumo!
– Czego tam? – zapytał Curumo bez entuzjazmu, nie podnosząc wzroku znad księgi (genialny wynalazek!).
– Spójrz, co znalazłem!
Curumo spojrzał. I poderwał się w panice z kamienia, na którym dotychczas siedział.
– Na Valarów! Zabierz mi stąd tego beznogiego płaza!
– No wiesz! – rzekł z urazą Aiwendil. – To jest wąż. Bardzo sympatyczny.
– I pewnie jadowity? – zapytał Curumo, z niechęcią patrząc na gada, który z uwagą badał otoczenie wysuwając rozdwojony język.
– Nie, ten akurat nie jest – odparł Aiwendil.
– Co to znaczy „ten”? – zapytał z zaniepokojeniem Curumo. – A zresztą nieważne. Nie życzę sobie tutaj żadnych węży. Pozbądź się go.
– Ależ Curumo...
– Jeżeli chcesz iść razem ze mną dalej, to zostaw tego węża.
Biały Czarodziej zatrzasnął książkę i schował ją do swojej torby. Zarzucił ją sobie na ramię, zabrał swoją różdżkę i spojrzał znacząco na drugiego Istari. Aiwendil wyglądał na kompletnie zdruzgotanego. Wąż sprawiał wrażenie jakby mniej przejętego.
– No, na co czekasz? – zapytał Curumo. – Pożegnaj się ze swoim przyjacielem. Zobacz, będzie mu tutaj dobrze, dookoła jest zielono i miło... I zielono.
– Tak, tak – mruknął pod nosem Aiwendil, z żalem patrząc na węża.
– Poczekam na ciebie przy gościńcu, żeby wam nie przeszkadzać.

Ah, it may be not so obvious for someone not familiar with the book. Aiwendil is Radagast and Curumo is Saruman.

It looked better at the doodles but I couldn't use the same technic here and besides that picture was tiny.

For Polish speakers:

Isengard można znaleźć na stronach Wielkiej Biblioteki Minas Tirith: link.